Hizkuntzaren egoeraren zein komunikabideen arloan gertatutako aldaketek paradoxa batean jarri dute EITB, 1982an sortu zenetik hona, eta bereziki euskarazko telebista. Alde batetik, bere publiko potentziala inoizko handiena da: euskara ulertzeko gai direnak populazioaren herena izatetik erdia baino gehiago izatera igaro baitira azken hogeita hamar urtean. Bestetik, aldaketa handiak gertatu dira testuinguru sozial, ekonomiko zein teknologikoan: komunikazio ohiturak aldatu egin dira, eta irrati, telebista zein medio berrien eskaintza -beraz, lehia- inoiz baino handiagoa da, besteak beste. Horrela, gaurdainoko hedapen aukera handienak izanik, oraindik bide luzea du EITBk euskal jendartearen atxikimendu handia eskuratzeko, bereziki telebistari dagokionez. Horra paradoxa.
Egoerak kezkatuta, aspalditxo hasi ginen biltzen artikulu hau sinatzen dugunok eta beste zenbait pertsona eta elkarte. Zerbait egin beharraren sentipenak batu gintuen, eta diagnostiko arin bat egin ostean etorkizunean EITB gidatu behar duten adostasunezko minimo batzuen bila abiatu ginen. Horrela, dokumentu bat idatzi eta sektore ezberdinekiko kontrasteari ekin genion: unibertsitate ezberdinetako jendea, hezkuntza zein kultur arloko Euskal Herri mailako elkarteak, sindikatuak, gaur egun gehiengo oso zabala osatuko luketen alderdi politikoak, komunikazioaren arloko taldeak, eta abar luze batekin partekatu ditugu, urte honetan zehar, gure kezkak eta gure ikuspuntuak.