Marka pertsonalaren garaia da hau. Instagram, Linkedin, Twitter, Tinder. Denetan itxura ona eman behar, denetan asmatu behar nork bere burua saltzen, lan bat, lige bat, zabalkundea edo onarpenaren plazera lortu nahi bada. Hainbeste, non seguru izango den norbanakoentzako komunikazio plan pertsonalak eta aholkularitza saioak eskaintzen hasi denik. Eta hala ez bada, to, ideia opari.
Aiora Mujika —a.k.a. @probatxoa— (besteak beste) youtuberrak bota du harria Twitterren: asko kezkatzen duela ETB1eko saioetan erreferente bihurtu direnek sare sozialetan gaztelania erabiltzeak; gazteek euskara lanarekin eta ofizialtasunarekin lotzea dakarrela horrek, erdarak aisialdiarekin eta lagun arteko komunikazioarekin lotzen diren bitartean. Ez zaio arrazoirik falta. Baina bidea egiten ari diren gazteengan fokua jartzetik harago, komeni da begirada zabaltzea: sakona eta ertz askokoa da arazoa, konponbidea erradikala bezain.
Batetik, neurri ausartak behar ditugu —klase askotakoak, baina ekonomikoak ere bai— militantziatik harago, euskara baliagarria izan dadin youtuber, komunikatzaile edo dena delako gisa ibilbide sendoa egiteko. Eta batez ere, behar dugu eredugarria izango den administrazio eta telebista publiko bat. Zer eskatuko dio langile bati euskarazkoarekin nola edo hala konplitu ondoren, gaztelaniazko albistegiari —benetan axola duenari, alegia— ordurik onena eta denbora bikoitza edo hirukoitza eskaintzen dion telebista batek? Nola konbentzitu inor euskaraz aritzearen garrantziaz, telebista horretan ere —erabaki askotan behintzat— «aizu, gaztelaniak den-denontzat balio du» logikak agintzen badu?